نگر جانا؛ نرخ جان است، قیمت نان کارگر، که در خستگیهای بیپایان خود، روحش را در عرق و خون خود مینویسد.
تنش چون خاکی است که زیر آفتاب سوزان، پرورشدهندهی برکت و نعمت است.ایثار و عشق، دو بال پرواز کارگرند؛ که به رغم سختیها، با شجاعت میتازند. هر لقمه نانی که به خانه میبرد، قصهای است از تلاش برای زندگی، که در آن عرق جبین و محبت در هم گره خوردهاند.در تابستانهای سوزان، عرق در تنش مثل باران رحمت میچکد، و در زمستانهای سرد و طاقتفرسا، هر گامش داستانی از گرما و امید است. دستانش، پر از زبری و نشانههای کار، نشانگر عزت و احترام به خود و خانوادهاش است.
روز کارگر، یادآوری است از ارزش دستانی که زمین را به گلستان و آسمان را به آبی میآورد. بیایید در این روز، سکوت را بشکنیم و با احترام به زحمات آنان، عشق بیپایانمان را به کار و کارگر ابراز کنیم.
چرا که کار، نه تنها وسیلهای برای زندگی، بلکه زنجیرهای است از منزلت و کرامت انسانی.
نگر جانا؛ هر لقمه حلال، نهایت عشق و فداکاری است. و ما، به عنوان قدردانان این ایثار بزرگ، باید همیشه یاد آنها را گرامی بداریم، چرا که کارگر، همواره قلب تپندهی جامعه است.
فریبا صادقی فرودی