یاسر بهمنی تبار در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی بهارکوار ، اظهار کرد: روستای فتحآباد از قدیم یکی از روستاهای فعال در عرصه دامپروری بوده است و بافت گذشته روستا و وجود دامداریهای سنتی در آن دال بر این قضیه است.
وی با بیان اینکه قدمت دامپروری در فتحآباد به قدمت شکلگیری این روستا برمیگردد، افزود: اکنون روستای فتحآباد حدود ۱۲ هزار رأس دام گوشتی دارد و عمدتاً دام به صورت زنده به کشتارگاه شیراز و برخی شهرهای دیگر کشور مثل تهران، کرمانشاه، اهواز و بندرعباس ارسال میشود.
دهیار فتحآباد با اشاره به برخی دلایل کاهش دام در این روستا گفت: قیمت بالای نهادههای دامی و وجود دلالان، باعث کاهش دامهای شیری و رسیدن آن به مرز هزار رأس در روستای فتحآباد شده است.
وی ادامه داد: قیمت برخی نهادههای دامی از قیمت خود شیر بیشتر است و همین موضوع کاهش نگهداری دامهای شیری را در روستای فتحآباد در پی داشته است.
بهمنی تبار با اشاره به اینکه قبلاً فتحآباد دارای ۲ مرکز جمعآوری شیر بوده است، بیان کرد: اکنون این روستا یک مرکز جمعآوری شیر دارد و رفع این چالش با کمک دولت، میسر است.
اقداماتی که دولت در راستای کمک به دامداران میتواند انجام دهد
وی افزود: عرضه نهادههای دامی دولتی، واکسیناسیون رایگان از سوی دامپزشکی در راستای جلوگیری از مرگومیر دام و تأمین دامهای اصلاح شده به قیمت دولتی از عمده روشهای کمک به بهبود وضع دامپروری در روستاهای هدف است.
بهمنی تبار تأمین آب آشامیدنی را یکی دیگر از مشکلات روستای فتحآباد برشمرد و گفت: چالش تأمین آب آشامیدنی باعث شده تا برخی از مردم این روستا دامهای خود را بفروشند و یا اینکه آب موردنیاز دامهای خود را از تلمبههای کشاورزی خریده و با تانکر به محل موردنظر انتقال دهند.
وی در ادامه اظهار کرد: با توجه به وجود دامداریهای صنعتی و نیمهصنعتی در خارج از روستای فتحآباد ارائه مجوزهای لازم جهت حفر چاه از سوی جهاد کشاورزی، فراهم نمودن بستر برای تانکرهای سیار جهت حمل آب و اعطای تسهیلات کمبهره در این روستا در راستای رونق دامپروری میتواند راهگشا باشد.
دهیار روستای فتحآباد با بیان اینکه شغل دیرینه مردم این روستا دامپروری است، اظهار کرد: کودکان با این شغل در روستای فتحآباد بزرگ شدهاند و دامپروری جز جداییناپذیر زندگی آنان شده است.
بهمنی تبار در پایان بیان کرد: مسئولان باید به فریاد این مردم برسند، مردمی که در پی کسب روزی حلال هستند و با مشقت به تأمین نیازهای مردم شهرنشین و روستانشین کمک میکنند.