به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بهار کوار، عزم رفتن به موکب کوچک اما بی ریایشان می کنم. از روزهای اول ماه محرم، مشتاق هم صحبت شدن با آن ها هستم.
آنان از سال گذشته اقدام به برپایی موکبی کوچک در سطح روستای فتح آباد نموده و از رهگذران در دهه اول ماه محرم، پذیرایی می کنند.
اینان، کودکان ساکن کوچه امام رضا(ع) هستند که پایه گذار راه اندازی موکب کودکان در سطح فتح آباد بوده و با شوق و شور خاصی در تدارکات پذیرایی از عزاداران و شیعیان امام حسین(ع)، فعالیت می کنند.
شب هشتم ماه محرم است و توفیق، نصیبم می شود تا به موکبشان سری بزنم و در جمع با صفا و بی ریایشان حضور یابم.
آنان نام موکب کوچک خود را موکب حضرت فاطمه زهرا(س) نهاده اند. مشتاقانه دور من حلقه می زنند و من نیز با شور خاصی با آنان به گفتگو می پردازم.
قرار است سال تحصیلی جدید وارد کلاس پنجم شوند. نازنین زهرا اولین کسی است که با او به صحبت می پردازم. او دختر مهربان و باصفایی است. از انگیزه اش راجع به خدمت در موکبی که در کوچه شان برپا کرده اند، می پرسم.
خدمت در موکب به عشق شهید مدافع امنیت
او از عشق و علاقه اش به امام حسین(ع) می گوید و اینکه یکی از اهدافش از کمک رسانی در موکب شادی روح شهید مدافع امنیت، مهدی الله پور است.
برایم جالب است کودکی با این سن، به مخیله اش چنین فکری خطور کرده و به نیت این شهید عزیز در موکب خدمت رسانی می کند.
الناز یکی دیگر از فعالان کار در موکب حضرت فاطمه زهرا(س) است که مقصودش از کمک در برپایی موکب و پذیرایی را علاقه وافر به ماه محرم عنوان می کند و می گوید: تاثیرگذارترین صحنه کربلا برای من لحظه ای است که امام حسین(ع)، خون گلوی حضرت علی اصغر(ع) را به آسمان می پاشد و حتی یک قطره از خون کودک شش ماهه اش به زمین برنمی گردد.
او ادامه می دهد: من چندین نقاشی نیز راجع به ماه محرم کشیده ام و روی پرچم مشکی موکبمان نصب کرده ام تا گوشه ای از علاقه خود به امام حسین(ع) را نشان دهم.
رها و فاطمه نیز مشتاقانه عاشق کار در موکب کوچکشان هستند. کار موکب از ساعت ۶ عصر شروع شده و تا ۱۱ شب ادامه می یابد. آن ها عصرها استراحت نمی کنند و با شوق منتظر می مانند تا هوا قدری خنک شده و به موکب بیایند.
آیسانا در این میان، از همه کوچکتر است و عشق خاصی را نسبت به امام حسین(ع) در چهره اش می توان دید، دختر مهربانی که امسال به کلاس سوم ابتدایی می رود.
مادر الناز که پذیرایی ها به مرکزیت خانه او انجام می شود، در حالی که غذا طبخ می کند با من هم صحبت می شود.
او می گوید: از سال گذشته به دخترم و یکی از دوستانش پیشنهاد دادم پرچم سیاهی نصب کرده و میزی را کنار در حیاط خانه قرار دهند و دهه اول محرم با آب خنک و شربت از رهگذران پذیرایی کنند. ایده ای که خدا را شکر، امسال پایه ای برای رونق گرفتن برپایی موکب توسط کودکان در سایر کوچه های روستا شده است و من خوشحالم که کودکان در روستایمان با تاسیس موکب های کوچک به ابراز عشق و علاقه به امام حسین(ع) و خاندان باوفای ایشان می پردازند.
بذر محبت به اهل بیت(ع) را از نونهالی در قلب فرزندانمان بکاریم
مادر الناز در ادامه می گوید: باید فرزندانمان را از همین سن کودکی با اهل بیت، خصوصا امام حسین(ع) آشنا کرده و محبت ایشان را در دل آن ها نهادینه کنیم، زیرا وقتی بزرگتر شدند کمتر آمادگی پذیرش آموزه های ناب دینی و معرفتی دارند.
وی به همکاری و همدلی همسایگان در تهیه وسایل مورد نیاز موکب نیز اشاره نموده و گفت: وسایلی که برای آماده کردن پذیرایی از عزاداران لازم داریم را به همت همسایگان فراهم می کنیم. آن چه را برای پذیرایی لازم داریم، به همسایگان اعلام می کنیم و هر کس، آنچه در منزل دارد را آورده و برای موکب صرف می کند.
او خدمت به امام حسین(ع) را توفیق بزرگی می داند و می گوید: چند شبی است که خداوند به ما توفیق داده تا به تعداد ۵۰ نفر شام برای عاشقان اباعبدالله الحسین(ع) آماده کنیم. هرشب به پیشنهاد همسایگان، غذایی را طبخ نموده و به هرکس که رهگذر کوچه مان باشد، تقدیم می کنیم.
دل کندن از بچه ها و موکب خالصانه شان برای من نیز سخت است، در حالی که به جمع بی ریایشان غبطه می خورم از آنان خداحافظی کرده و راه هیئت را در پیش می گیرم.
در راه با خود می اندیشم چه خوب است همه ما در کاشتن بذر محبت اهل بیت(ع) در دل کودکانمان از سنین پایین کوشا باشیم و نسلی را پرورش دهیم که دوستی خاندان عصمت و طهارت از نونهالی در قلبشان جوانه زده باشد تا در آینده شاهد رشد ثمرات فزاینده و اثر بخش آن باشیم.
نویسنده: فاطمه دیباور