به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بهار کوار،در مناطق کم‌آب و کویری آبانبارها را از آب باران یا جویبارهای فصلی پر می‌کنند. همان‌گونه که از نام آب‌انبار مشخص است، این سازه به منظور ذخیره آب در فصول پرآب و استفاده از آن در بقیه ایام سال ساخته می‌شود.
حتما تا به حال واژه آب انبار را شنیده‌اید و همه می‌دانیم که محلی برای ذخیره آب است. اما هدف از ساخت این بناها و ذخیره آب چه بوده است؟ برای پاسخ به این سوال، ابتدا لازم است تا یک آشنایی کلی با این سازه داشته باشید. این بنا به عنوان یکی از شاهکارهای معماری در زمان خود شناخته می‌شد که برای تامین یکی از حیاتی‌ترین عناصر برای بقای انسان، یعنی آب شیرین جهت آشامیدن، ساخته شده است. آب انبارها همان‌طور که از نامشان مشخص است، محلی برای جمع‌آوری آب شرب و غیر شرب جهت مصارف مختلف هستند.
آب انبار یا برکه زیبای روستای بورکی نیز از شاهکارهای معماری ایرانی است که ما را با فرهنگ ایرانیان در گذشته آشنا می کند. به منظور آگاهی بیشتر از این اثر تاریخی با نماینده میراث فرهنگی کوار گفتگویی داشته ایم.
فرزاد حدادی در گفتگو با خبرنگار بهار کوار با بیان اینکه درگذشته آب انبارها با نام‌های مختلفی از جمله برکه، هود (حوض)، اومبار در ایران و اسامی مثل سردابه، مصنع، خزان و حوض در سایر کشورها شناخته می‌شد، اظهار داشت: از زمان قدیم، بسیاری از مناطق گرمسیری و کویری با مشکل تامین آب به خصوص آب آشامیدنی برای فصول گرم‌تر سال مواجه بودند و به دلیل شرایط آب و هوایی خاص این مناطق، معمولا نیمی از سال دسترسی به آب و تامین آب شیرین همواره بزرگترین مشکل ساکنان این مناطق بوده است.
وی افزود: ساخت آب انبار جهت ذخیره آب شیرین، یکی از بهترین و کارآمدترین راه‌ها برای مواجهه با این بحران بوده است.
نماینده میراث فرهنگی کوار با اشاره به اینکه شرایط اقلیمی خشک و نیمه‌خشک بخش عمده‌ای از ایران، تاثیر ژرف و بنیادی در خلق پدیده‌های گوناگون معماری این سرزمین گذاشته است، بیان کرد: از دیرباز در بیشتر دشت‌های وسیع ایران برای دسترسی به آب، تلاش چشمگیری صورت گرفته و ایرانیان با بهره جستن از تمامی توانایی‌های خود، ده‌ها کیلومتر قنات حفر کرده‌اند و آنها در کنار ساخت قنات‌ها و سدها، به ذخیره‌سازی آب‌های فراوان زمستانی برای به مصرف رساندن آنها در فصل‌های گرم سال نیز توجه داشته‌اند و برای تحقق این مساله، آب‌انبار را بنیان نهاده‌اند.
وی در پایان راجع به مناطقی که آب انبارها در آن ساخته می شدند، گفت: آبانبارها در بافت شهرهای حاشیه کویر، مرکز بسیاری از آبادی‌ها و شهرک‌ها و محله‌ها بوده‌اند و در بسیاری از محله‌ها، بزرگترین و چشمگیرترین واحد معماری به شمار می‌رفتند و آبانبارها شامل یک مخزن بزرگ به شکل مکعب یا مکعب‌مستطیل یا استوانه‌ای‌شکل در داخل زمین بودند که روی آن را با طاق قوسی یا گنبدی می‌پوشاندند.
