شاید مردم روستای زادگاهش هنوز هم صدای دلنشین علی یار را به یاد داشته باشند که قرآن تلاوت می کرد و در رثای آقا ابا عبدالله الحسین (ع) و بقیه ائمه نوحه سرایی می کرد .شاید هم گَرد زمان آنقدر بر روی خاطرات کُهن نشسته باشد که حتی مردم نیز او را از یاد برده باشند… ولی قدر مسلم آن است که بر اساس آیه نص قرآن کریم شهدا زنده اند …
زندگی نامه
شهید علی یار هاشمی در اول آذرماه 1344در روستای آبسرد از توابع کهمره سرخی می‌باشد و در خانواده‌ای مذهبی و کم بضاعت پا به عرصه خاک نهاد. دوران کودکی شهید در بین کوه و دشت گذشت و با ورودش به مدرسه دوران تلاش و کوشش او آغاز گردید، او با علاقه فراوانی که به کسب علم و دانش داشت دوران پنج ساله ابتدایی را در همان روستای کوچک سپری کرد، لازم به ذکر است که شهید در همان دوران به تلاوت قرآن روی آورد و همیشه سر صبحگاه قرآن تلاوت می‌کرد و در ماه‌های محرم نوحه سرایی می‌کرد و دانسته یا ندانسته به یک مُبلغ شریعت بدل گشته بود.
شهید هاشمی برای ادامه تحصیل در امتحان ورودی مدرسه راهنمایی عشایری آب باریک شرکت کرده و با قبولی در آن دوران سه ساله راهنمایی را در آن مدرسه به پایان رساند. خانواده شهید هاشمی در تاریخ 13/1/1358 به روستای فتح آباد نقل مکان کردند، بعد از آن در دبیرستان شهید بهشتی شیراز مشغول به تحصیل گردید. شهید هاشمی حتی با ورودش به محیط شهری نیز روحیه مذهبی خود را از دست نداد و همواره رهرو خط امام بود و هیچ وقت از قرآن و اهل بیت غافل نبود. ایشان حتی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در راهپیمایی‌هایی که در آن زمان بر ضد منافقین کوردل انجام می‌گرفت شرکت می‌کرد و در یکی از این راهپیمایی در سال 59، مورد حمله گروه منافقین قرار گرفت و جراحت مختصری برداشت. علی یار با اینکه از درس و ورزش غافل نبود گوشه چشمی نیز به حوادث جنگ و وقایع آن داشت تا اینکه موفق شد در تاریخ 27/2/61 به فرماندهی برادر منفرد در سمت تک تیرانداز، به جبهه غرب کارون اعزام گردیده و در عملیات پر افتخار آزاد سازی خرمشهر شرکت کند به طوری که یکی از انگشتان دست چپش را از دست داد.
بعد از برگشت در دوره‌های آموزشی هلال احمر نیز شرکت جست تا بدین وسیله نیز مثمر ثمر باشد، در پایه سوم متوسطه در رشته ریاضی فیزیک مشغول به تحصیل بود که طاقت از کف داد و این بار به عنوان امدادگر در تاریخ 24/11/62 به تنگه چزابه اعزام گردید و در عملیات والفجر 6 در منطقه طلائیه مفقود گردید و به عنوان ششمین شهیدجاویدالأثر شهرستان کوار برای همیشه به مادر شهدای گمنام پیوست.
کاراته کار و امدادگر
علی یار از بین تمام ورزشها علاقه خاصی به رشته کاراته داشت و می گفت : « من می خواهم یک جور دیگری هم خدمت کنم ، بایدآمادگی دفاعی پیدا کنم » بعد از گذراندن این دوره ها مشغول کار امدادگری شد به طوری که در سال 62 به عنوان امدادگری بسیجی به جبهه اعزام گردید. علی یار در مواقعی که به روستا می آمد برای بچه ها تیم فوتبال و کشتی و کوهنوردی تشکیل داده بود و آنها را تشویق به ورزش می کرد.
خصوصیات اخلاقی
اوسخت کوش و درسخوان بود ، در امرار معاش به خانواده اش کمک می کرد ، ورزشکاری صالح و امدادگری پر توان بود ، که یک لحظه از فعالیت باز نمی نشست ، صله رحم داشت و به دور ترین تا نزدیک ترین اقوام هم سر می زد .
نماز جماعت
همیشه در خانه نماز جماعت برپا می کرد و هیچ وقت نماز اول وقتش ترک نمی شد و دائم قرآن تلاوت می کرد.
درس ! درس ! درس !
برادر شهید می گوید:
قبل از آخرین باری که به جبهه برود ، من سر کلاس درس بودم ، دبیر فیزیکمان هم سرکلاس بود، علی یار آمده بود برای خداحافظی، رفتم بیرون ، تنها چیزی که گفت این بود :« من می خواهم به جبهه بروم و دیگر برنمی گردم تنها توصیه ای که به تو دارم این است که درست را بخوانی ، درس! درس! درس! » من نیز به وصیت او عمل کردم ، درسم را خواندم و معلم شدم. »
خوشحالی خانواده
هنگامی که علی یار در عملیات آزادسازی خرمشهر مجروح گردید و یکی از انگشتان دست چپش را نیز از دست داد خانواده اش را خبر نکرد تا از ناراحتی آنها جلوگیری کند ، چرا که او همیشه خوشحالی خانواده اش را می خواست و هیچ وقت هم از تحصیل و جهاد در راه خدا خسته نمی شد .