گذری بر روزهای پرمخاطره یک گروه جهادی؛ وقتی نام سردار دل‌ها سبب خیر می‌شود

به گزارش بهار کوار به نقل از فارس، گروهی فعال از بسیجیان و دلدادگان راه سردار سلیمانی در شهرستان کوار، در گروه جهادی تحت عنوان سردار دلها جمع شده اند تا دنباله رو راه شهیدان باشند و نور امیدی باشند در چشمان مردم محروم دیارشان.

روحیه‌ جهادی یعنی کار را برای خدا انجام دادن و اردوهای جهادی امروز تبدیل به یک حرکت خودجوش در خدمتگزاری به روستاها و مناطق محروم کشور تبدیل‌ شده است، حرکت‌های عام‌المنفعه ای که یادآور جهاد سازندگی در آغاز انقلاب است که جوان‌های آن زمان شروع کردند، همان هنگام که رهبر عزیزمان فرمان تشکیل جهاد سازندگی را صادر کرد.

فعالیت گروه جهادی سردار دلها که در چندین حوزه مختلف و به صورت همزمان در تعطیلات نوروز انجام میشد، توجه ام را جلب کرد، گروهی از جوانان و افراد با تجربه و از همه قشری در این گروه جمع شده اند و از همه جالب تر سرپرست و مسئول این گروه که خود نیز پا به پای بقیه اعضای گروه فعالیت می‌کرد.

خودش که می‌گوید، اردوی جهادی برای من و هر فردی تعریف خاصی دارد، یکی آن را آمیزه‌ای از عشق برای خدمت رسانی به همنوع در مناطق محروم می‌بیند و دیگری آن را آزمونی برای سنجش خود؛ جهادگرانی که در این اردوها روح خود را صفا می‌دهند و با انجام کارهای عمرانی، بهداشتی، فرهنگی و … لبخند را بر لب روستاییان و محرومان می‌نشانند.

غریب بامداد، مسئول گروه جهادی سردار دلهای شهرستان کوار است که حدود ۱۴ گروه جهادی را در کنار هم به عنوان جبهه جهاد و محرومیت زدایی و تشکیلات مردمی سردار دلها در کنار هم جمع کرده است و معتقد است کارهای تشکیلاتی و قرارگاهی طبق سخنان رهبری معظم، بهتر و اصولی تر پیش می‌رود.

مسئول گروه جهادی سردار دلها توضیح داد: گروه های ما چندین شاخه دارد که هر کدام توسط متخصصین آن رشته فعالیت می‌کنند مثل شاخه عمرانی که کارشان ساخت و ساز ساختمان، برای محرومین است و یا کارهایی مثل لوله کشی آب، گاز و برق کشی ساختمان ها و ساخت حمام و سرویس بهداشتی و تجهیز، آن ها.

بامداد افزود: شاخه دیگر آن، کارهای خیریه ای مثل تهیه بسته های معیشتی، تهیه جهیزیه یا خرید وسایل منزل است و شاخه فرهنگی، آموزشی، کارآفرینی مثل آموزش حرفه های مختلف به افراد برای شروع کسب و کار و شاخه بهداشتی که با همه گیری کرونا فعالیت این بخش مضاعف شده است، مخصوصا در قسمت تدفین فوتی‌های کرونایی که تمام مراحل تدفین با بچه های گروه جهادی بوده است.

وی با بیان اینکه افراد گروه در برخی از روزها که فوتی های کرونا زیاد بود به کمک دارالرحمه شیراز می‌رفتند و فعالیتشان تنها منحصر به شهرستان کوار نبود، ادامه داد: طی این دو، سه سالی که موضوع کرونا مطرح بوده است 100 درصد غسل‌ها در سطح شهرستان کوار که حدودا  کمتر از  200 فوتی داشتیم، توسط گروه جهادی ما غسل داده شده و حدود ۹۵ درصد از تدفین هم با اعضای گروه بوده است، به غیر از حدود ۱۰ تا ۱۵ نفر که اقوام و بستگان متوفی خودشان برای تدفین و خاکسپاری درخواست می دادند.

این بسیجی گفت: از اوایل شیوع کرونا در کشور با احداث کارگاه تولید ماسک در سه نقطه شهرستان، فعالیت خودمان را شروع کردیم، در بازه زمانی که ماسک کمیاب و یا خیلی گران بود، در حدود 14 ماه فعالیت داشتیم و این وسیله ضروری را به دست مردم می رساندیم، حتی در ماه محرم که قرار بود مردم با پروتکل های بهداشتی در مراسم هیات ها حاضر شوند، از شهرستان های هجوار برای گرفتن ماسک به کارگاه ما می آمدند.

بامداد بیان کرد: 14 نقطه از شهرستان را تقسیم بندی کرده بودیم و هرگروه به صورت مداوم آن مناطق را ضد عفونی می‌کردند، بعضی از گروه ها  از ساعت 12 شب به بعد که رفت و آمدی نبود کار ضدعفونی را شروع می‌کردند و می‌شود گفت کار به صورت شبانه روزی دنبال می شد یا مکان های پر رفت و آمد مثل جایی که مسافران رفت و آمد داشتند و از وسایل نقلیه عمومی استفاده می کردند را به صورت مداوم با ضدعفونی پوشش می دادیم.

وی ادامه داد: گروهی دیگر از بچه ها همزمان مشغول امر به معروف به افرادی که پروتکل ها را رعایت نمی کردند و دادن اطلاعات در مورد ماسک زدن و استفاده از ضدعفونی ها مشغول بودند و همزمان افرادی که مشکوک به ابتلا بودند را شناسایی می‌کردند و با آمدن واکسن در حیطه واکسیناسیون همکاری خود را شروع و عده ای در روزهای بحرانی کرونا در بیمارستان علی اصغر و سعدی در شیراز همراه و یاری‌گر کادر درمان بودند.

مسئول گروه جهادی سردار دلها با بیان اینکه افراد گروه را به صورت تیم های مختلف دسته بندی کرده ایم  افزود: ما تیم شناسایی، تدارکات، مالی، ارزیابی، حمایتی و … داریم مثلا تیم شناسایی ما، در روستاها و مکان های مختلف مدام در حال  شناسایی هستند و اوضاع و نوع و میزان محرومیت مناطق را می سنجند و با توجه به اولویت های ما که در اساس نامه گروه نوشته ایم، دسته بندی و برنامه ریزی هایی انجام می‌دهیم.

 خانواده‌های نیازمند در اولویت کمک هستند

بامداد با اشاره به اینکه در قسمت کارهای عمرانی وقتی تیم خانواده ای نیازمند را شناسایی می‌کند با توجه به نوع نیاز آن خانواده برنامه ریزی می‌کنیم، ادامه داد: به آنها می‌گوییم مثلا  5  روز یا 20 روز دیگر می آییم و کارمان را شروع می‌کنیم و اولویت اول را به خانواده های نیازمند می دهیم و مثلا ساخت مسجد، مدارس، خانه عالم یا حسینیه در اولویت های بعدی هستند و اگر موضوعات اورژانسی بود که به سرعت وارد عمل می شویم، مثل سیل اهواز که نیروی اعزامی داشتیم و یا سیل عید نوروز در شیراز که  حدود یک هفته و تا اتمام کار، گروه جهادی ما در منطقه سعدی حاضر بود و به مردم کمک می کرد.

بامداد که خود نیز شغل آزاد دارد و در حرفه بنایی ماهر است، در مورد ارزیابی کار و میزان مصالح مورد نیاز و همچنین تعداد روزهای فعالیت و کلا زیر و بم  کار نظر می‌دهد و این تخصص و پای کار بودن را می‌توان به عنوان یکی از مزیت های خوب این گروه جهادی فعال نام برد.

از او در مورد رزمایشی که 9 فروردین امسال برگزار شد پرسیدم که توضیح داد: در این رزمایش که با فراخوان گروه های مختلف صورت گرفت، هرکدام از گروه‌ها در قسمت‌های مختلف در کنار هم فعالیت کردند، مثلا کادر درمان ما که فعالیت  می‌کردند همزمان گروهی از بچه ها در قسمت انتقال خون فعال بودند و گروهی دیگر به واکسیناسیون طیور و دام روستاییان و عشایر پرداختند و گروه عمرانی در چند نقطه مختلف همگی مشغول ساخت و ساز بنا و کارهای عمرانی و خورده کاری های دیگر بودند و توانسیتم همزمان با هم به همت اعضای گروه  تمام کارها را به پیش ببریم  و من فکر می‌کنم این حجم از فعالیت متنوع در یک روز کار بزرگی بود که از پس آن به خوبی برآمدیم.

از نحوه فرا خون اعضا گروه جهادی سردار دلها پرسیدم که گفت: ما در فضای مجازی گروهی را تشکیل دادیم که از همه قشر پیر و جوان  و افراد متخصص هستند که بعد از شناسایی مناطق محروم و نوع فعالیتی که قرار است انجام دهیم، این فراخوان را در گروه قرار می دهیم و اعضا با توجه به نوع فعالیتشان اعلام آمادگی می‌کنند و ما از قبل توسط تیم پشتیبانی و تدارکات وسایل و امکانات را مهیا کرده و روز اردو را اعلام می‌کنیم.

همیشه افرادی هستند که وقت آزاد برای همکاری دارند

مسئول گروه جهادی سردار دلها  اظهار داشت: برخی از افراد گروه، شغل آزاد دارند یا مثلا دامدار و کشاورز هستند یا از کسبه شهرستان هستند، برخی افراد، کارمند اداره یا باز نشسته هستند که اکثرا  روزهای تعطیل یا اواخر هفته اعلام آمادگی می‌کنند و  وقت هایی که فراخوان می‌زنیم، همیشه تعدادی از افراد هستند که می‌توانند کارهای خودشان را با  فعالیت در گروه جهادی وفق بدهند و پای کار حاضر شوند.

از نحوه کار در شرایط سخت می‌پرسم که جواب می‌دهد: بچه ها، دلسوزانه فعالیت می کنند و با توکل به خدا هیچ کاری برای ما سخت نیست، حتی سالهای پیش، بنایی ساختمان داشتیم که چون ضرورت داشت، در ماه رمضان تا نزدیک به افطار کار می‌کردیم و یادم می آید چند گروه مختلف را کنار هم گذاشتیم و یک شبانه روز 90 درصد کار  یک ساختمان را با همت بچه ها انجام دادیم، بعضی از قسمت ها را بچه ها  از افطار تا سحر انجام می دادند، چون هدف داریم، سختی های کار برایمان معنایی ندارد.

بامداد افزود: به صورت میانگین در سال گذشته که ۳۶۵ روز بود، یک ششم از سال را اردوی جهادی داشتیم، یعنی هر 6 روز یک روز را بچه ها در اردو گذراندن البته  به صورت میانگین به این صورت است، چون اردوهای جهادی یک روزه داشتیم و اردوی جهادی 10 یا 15 روزه هم بوده است که چندین گروه در قسمت های مختلف در حال فعالیت بودند و برخی از هفته ها، اعضای گروه در حال استراحت بوده و فعالیت نداشتیم.

اردوهای جهادی همگی فی سبیل الله هستند

در مورد هزینه های و حمایت های مالی از گروه جهادی سردار دلها پرسیدم توضیح داد: فعالیت گروه جهادی ما زیر نظر جهاد سازندگی سپاه است ولی همه اعضای گروه فی سبیل الله فعالیت می‌کنند و تا به حال از طرف هیچ ارگان، اداره و مسئولی حمایت نشده ایم.

وی ادامه داد: تیم مالی داریم که برای انجام فعالیت ها، از خیرین کمک می‌گیرند و با توجه به نوع هزینه ها به سراغ افراد مختلف می‌روند و در برخی مواقع خود اعضای گروه هزینه خرید وسایل یا هزینه های جاری  در مدت اردو را متقبل می‌شوند، البته در کل بودجه خاصی نداریم  و با تامین هزینه های مالی و خرید وسایل کار، شروع به فعالیت می‌کنیم.

این جهادگر خاطره ای از زمان تدفین فوتی های کرونا برایم تعریف کرد و گفت: اوایل کرونا برای دفن فوتی ها قبرهایی با ارتفاع 3 متر می‌کندیم و مجبور بودیم برای گذاشتن جنازه در قبر، از طناب های 6 متری استفاده کنیم که  یکی از طناب ها در قست شانه و یکی از طناب ها در قسمت پا های جنازه قرار می‌دادیم و چهار نفر سر طناب ها را می‌گرفتیم و با هماهنگی و به آرامی جنازه را به عمق سه متری می‌فرستادیم.

وی افزود: یک روز که جنازه آقایی را غسل داده در کاور مخصوص قرار داده بودیم و می‌خواستیم دفن کنیم، فرزند متوفی اصرار داشت که یک سر طناب را او بگیرد و در دفن پدرش همکاری کند که ما به ناچار قبول کردیم؛ هنگام پایین رفتن جنازه، ناهماهنگی صورت گرفت و طناب دست فرزند متوفی زیر کاور لیز خورد و باعث شد جنازه حرکت کند و بند آزاد شد، ما هم از طرفی دوست نداشتیم جنازه به سمت پایین پرتاب شود و باعث بی احترامی به او شود، از طرفی هم تلاش داشتیم به وسیله بند دیگر او را مهار کنیم.

در کسری از ثانیه هر سه نفر با جنازه به عمق 3 متری سقوط کردیم و همزمان مقدار زیادی خاک نیز به درون قبر ریخت، اوضاع بسیار بدی بود و تا ساعت ها، همه جا را گرد و خاک گرفته بود و چشم هایمان جایی را نمی دید، ولی خدا را شکر مصدوم نشدیم و این اتفاق در ذهنم ماند و به صورت خاطره ای پر از مخاطره، یادآوری و تعریف می‌کنم. 

گزارش از : نرجس علیرضایی