برای نگاشتن و انتشار زندگینامه ی شهید نورمحمد فرهادی از یک ماه قبل در تکاپو بودم. سالروز شهادت این شهید عزیز ۲۳ تیرماه بود و با روز پنج شنبه مقارن می شد. تلاش های من برای گردآوری خاطرات این شهید بی نتیجه ماند.
مسیر رفت و برگشت من به کوار از جوار امامزاده ابوالقاسم (ع) می گذشت. یک هفته مانده به سالروز شهادت شهید، حین عبور از جاده ی امامزاده ابوالقاسم(ع) بر سر جاده ی اصلی دستم را بالا آوردم و از همین فاصله به این شهید بزرگوار سلام دادم.
دفعه ی بعد که از این مسیر گذر می کردم چهارشنبه بود و فردای آن روز باید زندگینامه ی این شهید منتشر می شد. دلم شکسته بود و با چشمانی اشکبار به شهید نورمحمد فرهادی سلام دادم و او را به خون پاکش سوگند دادم تا مرا برای تدوین زندگینامه اش یاری دهد.
پس از گذر از این مسیر برای تزریق واکسن کرونا به مرکز بهداشت کوار رفتم. درب مرکز برای هماهنگی با مدیرمسئول بهار کوار از طریق تلفن همراه صحبت می کردم. در همین حین ناگهان دیدم *خواهر شهید نورمحمد فرهادی روبروی من ایستاده و مرا نگاه می کند.*
متعجب و شگفت زده شدم. در شرایطی که امکان رفتن به طسوج و مصاحبه با خانواده شهید را نداشتم، اسباب انجام کارم فراهم شده بود. سریع گوشی را قطع کردم و در محوطه مرکز بهداشت کوار برای ثبت خاطرات این شهید والامقام دست به کار شدم. مصاحبه ای که سرشار از نکته های ناب برای نگاشتن زندگینامه ی این شهید والامقام بود.
فردا با وجود مشغله کاری همرزمان این شهید بزرگوار، خاطرات این شهید عزیز را از همرزمانش دریافت کردم و این گونه زندگینامه و خاطرات شهید نورمحمد فرهادی برای ارائه در پنجشنبه های شهدایی بهار کوار آماده گردید.
این خاطره برای من از زیباترین خاطراتیست که به صورت مستقیم دست عنایت شهیدی را برای انتشار زندگی نامه اش مشاهده نمودم.