پایگاه خبری تحلیلی بهار کوار، فاطمه دیباور: اضطراب دلم را فراگرفته و با دو نفر از دوستان دور هم نشسته ایم. خبر را که به آن ها می دهم، دلشان تشویش می گیرد. با آن دو صحبت می کنم اما دلم جای دیگری است.
آفتاب غروب می کند و طلوع هشتمین خورشید ولایت را به رخ می کشاند. خبر دست به دست شده و جشن های شام ولادت شمس الشموس تبدیل به مراسم استغاثه و دعا برای خادم بارگاهش می شود.
مدام خبرگزاری ها و پایگاه های خبری را رصد می کنم به امید اینکه خبر مسرت بخشی بیابم. صفحه تلویزیون روی شبکه خبر جا خوش کرده است و با چشمانی مضطرب قاب صدا و سیما را دنبال می کنم.
خبرها از بسیج همه امکانات برای پیدا کردن بالگرد حامل رئیس جمهور و همراهان حکایت می کند. نیروهای محلی هم پا به پای نیروهای امدادی در محل حادثه حضور دارند. منطقه دیگر گنجایش حضور نیروی جدید ندارد.
صعب العبور بودن محل سانحه و مه شدید و بارش باران کار را سخت تر می کند. محدوده ای ۲۰ کیلومتری برای جست و جو مشخص شده است. خبر تماس با یکی از سرنشینان بالگرد دلم را گرم تر می کند.
کوتاهی شب سی و یکم اردیبهشت ماه حالا برایم به بلندای شب اول زمستان تبدیل شده است. شب از نیمه گذشته و من صفحات خبرگزاری ها را زیر و رو می کنم شاید خبر خوشی از خادم الرضا و همراهانش در شب میلاد نگین خراسان خواب را به چشمانم برگرداند، اما همه در بهت و بی خبری به سر می برند.
ساعت ۴ صبح خواب چشمانم را می گیرد، اما امید دارم صبح فردا که خورشید از شرق ایران زمین طلوع می کند، خنکای بهاری اش صورتم را بنوازد و خبر سلامت دوست و همراهانش را برایم ارمغان بیاورد.
ساعت روی عدد ۸ جاخوش کرده که از خواب بیدار می شوم. فوری گوشی را برمی دارم، اما آنچه می بینم برایم باورناپذیر است؛ « رئیس جمهور و همراهان وی در سانحه سقوط بالگرد به شهادت رسیدند.»
با خود می گویم آقای رئیس جمهور شما که همیشه هوای مردمتان را داشتید، چرا این بار رعایت حال دلشان را نکردید؟ آخر شما در غبارروبی های حرم امام رضا(ع) چه در گوش ضریح نجوا کردید که در روز میلادش رئیس جمهور و در شب میلادش آسمانی شدید. هشتمین رئیس جمهور ایران، شما با عدد ۸ چه رمز و رازی داشتید که ۸ نفره خدا را ملاقات کردید؟
آقای آل هاشم شما که هشت سال امام جمعه تبریز و خادم بارگاه حضرت رضا(ع) بودید، به امام رئوف چه گفتید که حرفتان را خرید و لفظ شهید را پس از آیت الله قاضی طباطبایی و آیت الله مدنی کنار نامتان نشاند؟
آری، شما اولین امام جمعه ای بودید که گفتید نرده های بین مردم و مسئولان را بردارید. اصلا فاصله ای بین شما و مردم وجود نداشت. برخیز و مثل همیشه در دسترس باش. گوشی همراهت را پاسخ بده و اگر نمی توانی پاسخ دختر خبرنگار تبریزی را بدهی برایش بنویس؛ « الان نمی توانم پاسخ بدهم، تماس می گیرم با شما.»
و شما شهید موسوی دخترانت هنوز چشم انتظارند… دیپلمات عزیز کشورم آقای امیرعبدالهیان، امید دل ستمدیدگان منطقه و جهان! هنوز هم چشم امید آن دختر فلسطینی به راه و مشی شماست.
آری! آخرین پرواز بود و استاندار جوان آذربایجان، مالک لطف و رحمت پروردگار شد و به آسمان ها شتافت. پروازی که خلبانان را تا اوج افلاک برد و به بی نهایت عرش رساند.
و شما شهید جمهور؛ سفرهای استانی ات همچنان ادامه دارد، تبریز، قم ، تهران و بیرجند. برخیز و مثل همیشه دستانت را بالا بیاور و مردم مشتاقت را خیر مقدم گو.
و پایان سفرتان مرقد هشتمین امام همام خواهد بود و وداعی که تو را در جوارش ماندگار خواهد کرد. به راستی! شهید جمهور زندگی تان چه هشت های مقدسی دارد.