مراسم دیگ جوشان دهستان فرمشکان، روستای ده‌شیب به عنوان میراث ناملموس به ثبت ملی رسید

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بهار کوار، با پیگیری های نماینده میراث فرهنگی شهرستان کوار، پس از بررسی های کارشناس ثبت میراث معنوی(ناملموس) استان فارس که در دهستان فرمشکان حضور یافتند، مراسم دیگ جوشان روستای ده شیب از دهستان فرمشکان به‌عنوان اولین میراث ناملموس در شهرستان کوار به شماره 2606 در تاریخ 25 بهمن 1400 به ثبت ملی رسید.

هر ساله بعد از پایان فصل برداشت برنج از شالیزار های فرمشکان اهالی و کشاورزان این منطقه به شکرانه سالی پر برکت و همچنین تمنای باران رحمت الهی در جوار امام زاده شاه غیب گرد هم می آیند، دست به دعا بر می دارند و دعا می‌کنند.

مردم روستای دهشیب بر اساس یک رسم دیرینه که از گذشتگان به ارث برده‌اند، هر ساله در آخر آبان‌ماه و اول آذرماه برای شکرگزاری از نعمات خداوند و به شکرانه وجود در بارگاه امامزاده شاه غیب این رسم زیبا را به جا می‌آورند.

از نکات قابل توجه این مراسم حضور گسترده مردم از مناطق دیگر به قصد شرکت در مراسم است. مردم روستا با اطلاع از زمان برگزاری مراسم تا حد توان مشارکت می‌کنند و هر خانواده یک یا چند میهمان نیز دعوت می‌کنند. کار پخت غذا و دیگ جوش بر عهده جوانان روستا است.

قبل از اجرای مراسم هیئت امنای امامزاده با مردمان روستا جلسه‌‌ای می‌گیرند و هر کس مقداری برنج از محصولات خودشان به همراه گوشت یا مرغ فراهم کرده و در روز موعود با همیاری و تعاون غذا را طبخ می کند و پس از اجرای نماز شکر و نماز باران آن را بین تمام مردم پخش می‌کنند. ناگفته نماند که قبل از سرو غذا ابتدا مقداری از غذا را برای ماهی های چشمه میریزند.

این مراسم از سال‌های گذشته در اواسط آذر ماه و پس از برداشت محصول برنج انجام می گردد. هنگام برگزاری این مراسم تمامی مردم روستا و روستاهای اطراف گاهی با پای برهنه به سمت امامزاده حرکت می‌کند و پس از زیارت به درخت پیر که در آن جا وجود دارد دخیل می بندند و سپس برای ماهیان زیبای چشمه غذا می ریزند. آنان از صبح شروع به پخت غذا می کنند و هنگام ظهر هر مسافری که در آنجا اقامت داشته باشد را طعام می‌دهند. هنگام اذان نماز می خوانند و اگر سال کم بارشی باشد دعای باران می خوانند.

تاریخچه مراسم دیگ جوشان

به گفته افراد سالخورده این رسم قدمت زیادی دارد چرا که آنها این گفته‌ها را از پدربزرگ های خود نیز شنیده اند در کنار این امامزاده درخت کنار پیری وجود دارد که مردم با پارچه های سبز به آن دخیل بسته اند و اعتقاد فراوانی دارند و همچنین در کنار درخت چشمه ای بزرگ وجود دارد که از به هم پیوستن چشمه‌های دیگر به وجود آمده است و دارای ماهی های فراوانی است.

همیشه چشمه ها در ایران مورد توجه هستند مردم اینگونه چشمه ها را به امامان و امامزادگان مربوط می‌دانند معمولاً بیشتر چشمه ها در کنار امامزاده ها هستند بر اساس این باورها آب این چشمه‌ها مقدس است و نبایستی آلوده شود و ماهی های آن هم همواره حالت تقدس دارند و نباید کسی آنها را صید کند.

میراث ناملموس

میراث فرهنگی تنها شامل بناها و اشیای تاریخی نمی شود. بلکه آداب و رسوم، اصطلاحات، زبان ها، گویش ها، بازی ها، موسیقی، ادبیات شفاهی، هنرهای اجرایی، مراسم، جشن ها، رقص ها، دانش و مهارت ها و بسیاری موارد دیگر را نیز شامل می شود. این موارد اگر چه قابل لمس و شاید مشاهده نباشند و وجود خارجی هم نداشته باشند، اما بخش بسیار مهمی از میراث فرهنگی را شامل می شوند. میراث فرهنگی ناملموس بخشی زنده از میراث است که به دست بازماندگان به مرور و به صورت پیوسته مورد استفاده و بازآفرینی قرار گرفته و طول زمان بر ارزش آن افزوده شده و حس هویت و تعلق به انسان و جامعه بخشیده است.