39

گیوه، صدای پای تاریخ در كوچه های روستا/شهر مظفری با بیش از هفتصد بافنده رووار

  • کد خبر : 14502
  • 22 دی 1401 - 9:28
گیوه، صدای پای تاریخ در كوچه های روستا/شهر مظفری با بیش از هفتصد بافنده رووار
اینجا در شهرستان کوار، شهر مظفری هم هنوز خانم هایی هستند که در زمان فراغت شان روآر می بافند. هنر رووار بافی را از مادرانشان آموخته و به فرزندانشان آموزش می‌دهند.

روآر در واقع رویه بافته شده از نخ های پنبه ای هست که معمولا خانم ها در منزل و اوقات فراغت می بافتند و به ملکی دوزها می فروختند.

مهم‌ترین ماده اولیه گیوه‌بافی نخ پنبه‌ای در نمره‌های مختلف است و تخت آن‌ را نیز به طور معمول ضایعات چرم، منسوجات مستعمل و لاستیك‌های فرسودهء خودرو تشكیل می‌دهد.دوخت گیوه، شغلی مردانه است و اغلب در كارگاه‌ها انجام می‌شود، اما بافت رویهء آن، فقط در كارگاه‌های خانگی، توسط زنان و دختران صورت می‌گیرد و بافندگان، با استفاده از وسیلهء ساده‌ای به نام قلاب، عمل بافت را انجام می‌دهند.

نخ‌هایی كه بافندگان به كار می‌برند، ضخامت‌های مختلف دارد و گاهی ناچار می‌شوند نخ‌ها را دولا یا چند لا كنند. ولی گیوه‌های مرغوب، گیوه‌هایی است كه برای بافت‌آن نخ نازك‌تری به كار رفته باشد. در مواردی، ساخت نوعی از تخت گیوه نیز كه در اصطلاح محلی به شیوه‌كشی شهرت دارد، توسط زنان انجام می‌شود.

چرا گیوه سنتی ، پا را خسته نمی کند؟

رویه ی گیوه سنتی با استفاده از ابریشم، نخ قالیبافی و الیافی ساخته شده است که سبب می شود هوا  در داخل و خارج از کفش ردو بدل شود. بنابراین افرادی که گیوه می پوشند، هیچگاه پایشان بر اثر عرق کردن ، بو نخواهد داد. در نتیجه پایی که عرق نکند ، خسته هم نمی شود و دچار بیماری های پوستی میخچه و قارچ هم نخواهد شد. 

(نمایندگی میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی شهرستان کوار)

لینک کوتاه : https://baharekavar.ir/?p=14502

ثبت نظرات

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0
قوانین ارسال نظرات
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.