امروز صبح وقتی صفحه گوشیمو روشن کردم این عبارت رو کنار تقویم دیدم: «روز خبرنگار»
به این فکر کردم که خبرنگار مگه چقدر اهمیت داره که یه روز به نامش نوشته شده !!
ساده ترین راه برای اینکه بخوایم اهمیت یه چیزی رو بدونیم اینه که اون رو حذف کنیم و ببینیم چه اتفاقی میفته
پس جهانی بدون خبرنگار رو تصور کردم !
در نبود خبرنگار، مردمی رو دیدم که وقتی سیل، زلزله یا هر مشکلی براشون پیش میاد کسی نیست که به کمکشون بیاد! نه اینکه دیگران نخوان به کمکشون بیان! کسی از مشکلشون باخبر نیست که بیاد!
در نبود خبرنگار، ظالم هایی رو دیدم که به دیگران ظلم میکنن و هیچ وقت کسی از ظلمشون و از حال مظلوم با خبر نمیشه …
شادی و اتفاقات خوبی که هرجایی ممکنه پیش بیاد و حس خوبش فقط به همون آدمای محدود و نزدیک به ماجرا برسه
جهانی که مردمش صدای شادی، غم، خیرخواهی، حوادث خوب و بد و نیازخواهی همدیگرو نمیشنون و در بی خبری از هم به سر میبرن.
حرف ها زیاده ولی تا همینجا کافیه، جهان بدون خبرنگار در حد همین چند خط هم جای قشنگی نیست !
زنده باد خبرنگار
هفدهم مرداد روز خبرنگار بر اهالی رسانه و خبرنگاران عزیز مبارک
البته جهانی بدتر از جهان بدون خبرنگار هم قابل تصور است، و آن هم جهانی است که فقط خبرنگارهای وابسته به حکومت حق حرف زدن داشته باشند و هر خبری که به مزاق حکومت خوش نیاید بایکوت میشود ، یا به خبرنگار انگ جاسوسی و … زده میشود. به قول دکتر شریعتی:
در مملکتی که فقط دولت حق حرف زدن را دارد ، هیچ حرفی را باور نکنید.